Hallo, mijn naam is Gijs Groenteman. Ik zit niet in een archiefkast op de redactie van de Volkskrant, zoals ik zo graag doe. Ik zit thuis onder De Hooch slapen van mijn dochter.

Dit gesprek aan te kondigen. Ik ben op bezoek geweest bij iemand. Hij is satiricus, hij is muzikant, hij schrijver, heeft net een nieuw boek uit soort opmaak van de eerste veertig jaar van zijn leven. Het opmaken van de eerste veertig jaar van zijn leven aangekondigd is meer een gedachten die hij rond zijn veertigste levensjaar heeft over alles wat hij tot dat moment is gebeurd. Het heet Stoorzender. Luister naar mijn gesprek aan de keukentafel in de keuken van zijn vriendin met Arjen Lubach.

Hij loopt de arnoldi en een nette. Nee, dat kan prima. Je maakt je zorgen over de ventilator die je in de keuken staat. Ik maak me altijd zorgen over alles waaronder de ventilator.

Is dat echt waar dat je je altijd zorgen maakt? Nee, dat geloof ik niet. Nee zegt geloof ik dat helemaal?

Nee maar eens in zo'n setup. Ik zou het wel vervelend vinden als jij als na afloop blijkt dat jij al die tijd water had gewild en ik had het je niet gegeven.

Ik geloof dat toch wat je hoort.

Ik heb van Tom toch moeten zweten?

Hoe dan vaak uit liefde voor mijn partner naar een andere kamer omdat zijn? Dan kan het verbruik goed?

Nee, helemaal niet. Ik vind het juist een heel goed begin. Ik weet wel weer veel te pakken. De kernen hebben vooral. Ik ben weer terug. Waar zie je dat? Je zorgen maken over alles? Zie je dat als een zegen of als een als een last?

Maar nu klinkt het alsof ik de hele dag mezelf pijnigt met allerlei mogelijke scenario's en dat is precies wat de cover van je boek is natuurlijk.

Ja, ik ben goed. Ik denk dat het een combinatie van uitleggen. De cover van een serie is audio, maar zo'n televisie mens geworden. Het is een het is. Ik ben het. Op mijn schouder zit een kleine miniatuurversie van mij, die in mijn eigen oor schreeuwt met een roeptoeteren en dat is de ander zijn meerdere uitleg mogelijkheden. Benieuwd of jij die het eruit heb gehaald maar door Jensen is. Nou ja, is dit leuk voor de mensen die nog geleefd hebben?

Nee, ik dacht in eerste instantie is het nu maak je daar zorgen over.

Dit wordt een vreselijk gesprek. Nee, helemaal niks. Daar gaan we even doorbreken.

Aan het eind van het gesprek met de Zen kan niks meer misgaan.

Ik denk. Het is gedaan met je carrière.

Maar nee, de in eerste instantie zou het kunnen. Dat leek me grappig om mee te spelen. Dat zou het kunnen dat mensen vermoeden dat ik zelf zou insinueren dat ik een stoorzender ben in de wereld als maatschappelijk criticaster over het politieke landschap. Soms een satiricus, wat een satirische moet zijn. Maar gaandeweg lezen is dat eigenlijk allemaal niet persé wat de uitleg is. Een van de elementen in het boek gaat over mijn oorsuizen, dus dat ik last heb van tinnitus piep in mijn oor, je linkeroor wijsje.

Allebei allebei. En dat dat nadat dat ook een stoorzender natuurlijk. En inderdaad, hoe ik mezelf in de weg kan zitten door alles te over analyseren en me bewust te zijn van de wereld die ook iets vindt van wat ik maak. In plaats van dat ik mezelf vooral bezighouden met wat ik maak. Eigenlijk een nobelen aspect van. Kunstenaarschap, maar dan eigenlijk het feit dat je dat dan weer een nobel aspect vindt, is ook weer een gevolg van het analyseren dat je er überhaupt over nadenkt.

Precies. Eigenlijk moet je een soort creatieve lobotomie uitvoeren, waardoor je gewoon puur de maker en schepper bent.

En dat analyseren kan je even uitleggen. Maar is het mogelijk om uit te leggen hoe dat ongeveer werkt in je hoofd?

Laat vooropstellen dat het maar ook juist brengt wat ik kan.

Exact daarvoor is het een last of is het een zegen?

Ja, ik snap erkende meteen dat het ook dat ik er ook gebruik van maak. Dus ik ben ook niet al te klagen komen, want in heel veel gevallen heb ik er baat bij.

Maar in de meest nadeliger gevallen krijg ik haast geen zin op papier, omdat ik meteen aan die zin al zie dat het nog niet de juiste zin is. In het project voor die doelgroep in die tijd snap je terwijl je denkt gewoon in mijn beste momenten die ik gelukkig. Ook heb ik uren achter elkaar en kijk ik terug en denk ik wat. Wat heb ik eigenlijk opgeschreven?

Je bent echt een soort innerlijke netmanager from hell. Iemand die onmiddellijk in doelgroepen tijdslot weet ik veel. Wat denk je ja. Evergem budget voor Arne en heb je dat altijd gehad? Ja, ik denk het wel. Dus de vraag is ook wil je er vanaf en kom je er vanaf dan niet meer?

Net voordat de opnames starten ging het ook al even over en misschien ging veranderen. Je bent nu 41 geworden, dat is te laat, dus ik vind het eigenlijk een prettige gedachte dat je niet meer kan. Dat iedereen anders altijd verander, maar dat je in principe. Dat het ook wel een beetje is zoals het hier mee zal moeten doen, denk ik. Het geeft wel een bepaalde rust en de idee dat het. Wat kijk gesteld dat je wel de mogelijkheid hebt tot veranderen, dan legt dat ook een heel grote verantwoordelijkheid op je eigen regie nemen.

Dus als het kan, dan moet je dat ook doen.

Dan moet je. Kijk, hier heb je duizend opties. Dan wordt het opeens heel veel stress. Want wat kan je nog 0:00 dingen worden en doen. Nu heb je één optie, dan is er geen en geen weg terug, dus die rust geeft het wel. Ik ben er niet niet heel rouwig om.

In die zin hoor je bij het slag mensen, dat vindt het ouder worden ook wel prettig.

Is inmiddels wel ja, naar alle. Ja, nou, ik vind het wat ik moeilijk vind, maar dat geldt eigenlijk voor alles, is dat je afscheid neemt van dingen die nooit meer terugkomen. De. De onherroepelijke voorbijgaan van de dingen, dat bijvoorbeeld die niets. Dat ik nooit meer stilte zal horen. Dat is een vrij ingrijpend besef. En in een lichtere mate is het besef dat ik nooit meer geloofwaardig met een rugzak door de hostels in Europa zou kunnen trekken, zonder te zeggen dat het jouw gastheren tussen alle 17 jarigen.

Niet dat ik dat nu zou doen als het zou kunnen, maar snap je alleen maar het idee dat het niet meer kan? Dat vind ik soms wel ingewikkeld. Of weet je dan zie je mijn beurs met studenten naar een kamp rijden of een werk van een weekend dat je met je denkt. Ik ben nooit meer zo jong en dat blanco dat je dat allemaal doet. Nee, dit geldt natuurlijk eigenlijk voor het hele leven. Want als je eenmaal 4 bent geweest, dan wil je ook nooit meer.

4. Maar dat zal je ook nooit meer onbevangen met een player over het strandloper nemen.

Periodes mis ik niet. Ik denk dat het niet bewust van dat je die dat Gediminas mist. En toen die voorbij gingen was dat nog. Dat wordt ook weer prettig.

Van jong zijn en dat gaat over meisje heb je niet en je kan toch een leeftijd aanwijzen. Stel dat je nu de mogelijkheid of technologie zou hebben om ze af en toe eens een week terug te reizen naar je leven en je mag drie keer inzetten ofzo. Zou je een leeftijd kunnen aanwijzen waarbij je zegt vanaf dat moment zie ik het voor me dat ik wel terug zou willen keren en dat ik in mijn hoofd, dat denk ik niet voor mijn vijftiende. Nee, bij jou wil hij überhaupt niet terugkeren.

Ik heb dat niet zo heel erg die terugkeerde, maar ik heb ook niet dat over analytische. Maar ik snap wel wat je bedoelt, want het is wel euh. Als je inderdaad zeggen aan het leven begint in zwart bijna volwassen bewustzijn, dat is de tijd van toen had ik, had ik de dingen, al begon ik het al te zien. Maar had ik nog wel de frisheid van de jeugd? John net hetzelfde. Je wordt nooit meer 24 op 24 als hem zeggen het ze.

Maar dat is elk jaar dat ze hardest niet maakten van van energie en geilheid en een soort wereld veroveringsdrang. Ja ja, ik heb het ook wel misschien 21 toen ik maakte toen een liedje wat een hitje werd. En toen? Toen brak ik een beetje los uit de wereld waar ik mijn hele leven ongeveer in had gezeten. In Groningen, in een bepaald milieu, in een bepaalde omgeving. En nu niet. Ik een foto zie ik. Wat een kans had ik toen die helemaal niet heb gegrepen.

Dat terwijl het natuurlijk draait. Retrospect zou je heel goed kunnen redeneren als je de route ziet vanaf dan naar nu. Dat heb ik juist alle kanten gegrepen en heb je wel veel gedaan en gemaakt.

Maar dat heb je zelf niet onbenut gelaten. Nee. Nee, nee maar, maar alsnog zie je het eigenlijk als een reeks gemiste kansen. De denken nu, het krijgt nu al heel veel over handen, maar deze keer is het alsof ik door het leven trekt. Gefrustreerd dat mijn kan er meteen gaan analyseren hoe het allemaal klinkt en overkomt. Nou ja, dat is toch ook belangrijk?

Was het lekker toen je op je 21ste hits scoorde?

Ja, het was een schellen. Braken van mijn ogen vielen van mijn ogen. Dat was een Hoevenzavel. Vielen de schellen van jouw ogen? Omdat dat was het slimme schema dat iemand het licht aan in de Kamer. Niet dat ik zo'n duister, klein, lelijk bestaan had, maar wel gekaderd omdat ik. Ik kom uit een milieu of milieu, maar ik bijna. Mijn vader was hoogleraar rechten en mijn moeder was docent rechten en Broese is recht te gaan studeren, is nu advocaat.

En dat was ongeveer door de kaders waarin ik dacht van wat de vraag was wat ga je studeren, rechten of rechten?

Wordt het? Toen koos ik voor Spaans général van het Spaans en toen zag ik toen ook wel aan de Universiteit van Groningen.

Natuurlijk waren er in hetzelfde gebouw als waar mijn vader zag ik elke dag zitten lunchen. Dat was niet zozeer. Ik wist heus wel dat er in Amsterdam en in New York bestond zo. Maar dat waren meer plekken uit boeken en series en maar. En gek genoeg heb ik ook dit mezelf denk ik opgelegd omdat ik had wel vrienden die ook naar in Amsterdam gingen studeren en en mijn vader zei ook niet. Je mag niet weg ofzo. Ik had mezelf kennelijk nooit buiten de paden zien treden.

En toen maakte ik gewoon puur voor de grap een liedje wat opeens op allerlei landelijke zenders werd gedraaid, waardoor we bij Top Of The Pops mochten optreden. En toen nog. De wereld is gewoon toegankelijk.

Het is een beetje een pretpark waar je van weet, maar je kan ook een kaartje kopen en plaatsen. Je kan erin. Daar had je. Daar had je nooit bij stilgestaan. Niet dus met jouw hele alver, analytische geest en voortdurend denken.

En misschien juist daardoor, omdat ik door mijn brein over de geest dacht dat het niet voor jou weggelegd was. Dat je dacht dat voor jongens uit Groningen, uit een milieu vol juristen dat niet aan de hand zou zijn.

Ja, maar niet. Ik heb hier niet eens zo bewust over nagedacht. Het was gewoon helemaal niet wat ik zeg. Het licht was niet. Amy wist ook niet dat er een lichtje hing in de kamer tot iemand dichtende zit in mijn kamer.

En hoe was dat toen het licht aanging? Heel bevrijdend en goed, toen begon het begin ook weer een beetje opnieuw. Dat is natuurlijk wat net al die op dat aantal opties worden heel groot. Dat je werd bevrijd van het kader van. Zo is het en zo zal het gaan. Toen ze al wist dat je geen jurist zou worden.

Nee, want je was al Spaans gaan studeren. Dat was jouw grote daad van verzet.

Een de rebel, de rebel in Yael als Spaans gaan studeren. Maar hoe dat dan verder precies zou gaan? Je zag je eigenlijk verder toch niet echt buiten Groningen of buiten dat.

Toen ontstond er een gevoel voordat ik dat liedje schreef. Dat gaat iets gebeuren. Het is niet de bedoeling. Mystiek of misschien bedoel je wel mystiek?

BRoeien, want wantrouw anti mystieke gevold zeggen wat goed gaat door zegt. Ik bepaal wel of jij het mystiek bedoelt of niet. Nou, dat bepaal je zelf, maar ik lees wat ik lees.

Maar toen ontstond er een welhaast mystieke sensatie waarbij ik voelde en dit heb ik ook uitgesproken tegen chenin. Ik weet het nog wel is een van de weinige mensen uit mijn leven die van voor die periode is met wie je vroeger een relatie had.

Mijn beste vriendin is de eindredacteur van het programma en zei Ik heb mij toen uitgesproken van de iets gebeurt, er gaat iets. Ik wacht af. Wat wil je dan? Ik zeg. Ik wacht nog op een ding dat of roem of of dat ik de loterij winnen of dat iemand vraagt ga je mee op een zeilboot? De wereld rond wat ook maar iets gaat. Iets gebeuren, iets groots? Volgens mij. In december en 10 januari schreven wij dat liedje en terwijl we een week later kwam het binnen op nummer 3 in de Top 40.

Over twee weken weet ik veel, maar zoiets.

En toen kwam het voorbij.

En toen dacht ik dus dat was het twee dus niet eens wist dat er een licht was wat aan zou kunnen gaan. In die hele bevrijding was je uberhaupt niet van bewust dat je daar op zat te wachten.

En toch was er een gevoel in de komt. Daar gaat de gaat iets gebeuren.

Legt dit uit als je de rationele, nuchtere Arjan dit zou uitleggen.

Wat ik gewoon ben is dat er een soort opgekropte verlangen naar iets meer, iets meer was en dat dat het gevoel begon te drukken en dat waarschijnlijk honderdduizend jongetjes waren die dat dachten en die niet twee weken later zou hebben geschreven dat.

Het zou nuchtere Arjen zeggen dat dit ook een verhaal was geweest. Als het een half jaar later was gebeurd. Of een jaar later had ik nooit van gehad. En een jaar daarvoor zei ik al dat het antwoord van nuchtere Arie zweverig Adjani is niet. Het is niet. Dit is mijn antwoord. Verlang je naar zweverige Arriën? Nee, nee, nee. Omdat het niet. Uhm. Ik ben het gewoon echt niet en als je niet bent, dan kan je nog wel naar verlangen.

Maar ik zie ook de meerwaarde niet. Ik zou wel een beetje dezelfde vraag als van zou je wel weer willen geloven, want dan is het biedt ook troost dat er een hemel is en dat soort dingen.

Maar ik zou toch niet teruggaan. Ook al weet ik dat dat stel dat het licht weer uit zouden doen en niks zouden gelukkiger van worden.

Dan zou ik toch de Redbull houden. Herinner je je nog dat je geloofde? Ik herinner me ook nog heel lang geloof, stuiptrekkingen van het geloof eigenlijk al weg was, maar dat een soort impuls. Gebeden, zich opdrongen en hoe was het om te geloven? Heel enigszins eigenlijk te vergelijken met met strenge ouders. Dit is ook wel veilig, want je weet als ik in het huis zit dan zijn ze als ze zijn streng. Voor mij zijn ze nog strenger voor mensen die aan de deur komen.

En het feit dat ze streng zijn dat we geen hond mogen. Wij betekent ook dat die hond niet zal bijten zeg maar. Dat je heel duidelijk weet waar je aan toe bent.

En als je namelijk op een bepaalde manier gedraagt zal dit gebeuren. En als je je zo gedraagt zal dat gebeuren in ons leven als partijwoordvoerder. Weet je ook dat het dat regels best goed kunnen werken? Te veel mensen vinden?

Heb ik ook weer allerlei nieuwe inzichten over Sigmundur? Sinds enkele jaren. Maar maar, maar dat zou je geloven. Een beetje mee kunnen vergelijken dus. Het was een overzichtelijk leven dat je wist dat die kerk hoorde erbij je je richten tot God. En als je dat maar zou blijven doen, dan zou het allemaal wel goedkomen. En dus maar aan de andere kant vond ik het ook wel de drukkunst. Zeg maar dat er überhaupt iets was dat jouw keuzes beïnvloeden.

Dus ik voelde me wel veilig en goed, alleen ik.

Ik wist ook wel dat het nou ja, dat dat geld op, zegt Rina. Nee, ik denk dat dat het is. In Maakt natuurlijk ook je eigen God, neem ik aan. Als je in God gelooft. Ik heb het nog nooit, nog nooit meegemaakt in mijn leven. Maar je maakt natuurlijk ook je eigen God, dus het is natuurlijk ook een soort weerspiegeling van jezelf, aangezien jezelf een strenge over analytische geest hebt op jezelf. Zal het dan ook misschien een strenge over analytische God zijn geweest die jij die jij creëerde?

Die lijkt wel op mij. In ieder geval dat dat al alle alziend zeg maar.

Dat is ook niet wat ik zelf doe en belangrijk zijn, maar overzicht houden en weten dat er over analytische categorisering van alles meteen een hoopje plaats meteen in het bakje goed of fout leggen of geslaagd of niet geslaagd. Hoe het wil noemen? Dat zal wel. Dat zal wel alleen vroeger.

Tegenwoordig heb je daar jezelf voor. En vroeger had je daar een opperwezen voor aangereikt gekregen.

De verantwoordelijkheid zelf genomen toen het wegviel. Blijkbaar toch nodig gehad?

En wanneer herinner je ook nog het moment dat het?

Dat het dat het voorbij was? Dat ging geleidelijk. Wat ik net zei te vertrouwen in. Als ik zo doe, dan komt het allemaal wel goed. Dat verdween toen ik wel zo en mijn moeder zo leefde en goed leefde en toch dood ging aan kanker. En dat was het natuurlijk. Toen begon het wel te dagen. Ach, het werkt helemaal niet zo dat als je maar aan de regels houdt waar de goeie vakjes invult, dat het dan.

Dat was omdat je dan beloond wordt. We hebben tot voor kort was het nog van. Het was misschien wel een Letov. Weet ik veel. Een keer gepest werd of dat je een blauwe plek had, maar dat je Ardennen heb ik vast toch nog ergens iets. Toen ik dat snoepjes teelden.

Dat heeft me de blauwe plek opgeleverd bij wijze van spreken één op één.

Maar mijn moeder kon ik niet rijmen met met het gedrag van een semi voorbeeldig gezin.

Dat was je er boos over. Ik was heel ziedend. Ja, ik was wel die boosheid die ik in eerste instantie natuurlijk gewoon zuiver verdriet zeg. Maar dan is het gewoon. De Vrouw Missae.

Echt een soort soort stugge lucht waar je doorheen moet hopen dat er ergens aan de achterkant weer weer een stukje blauwe lucht te vinden is. En dat is natuurlijk zeker denk ik van mijn vader nogal extreme geweest omdat het een volwassen man was en hij ook de schijn op moest houden dat we lekker gingen skiën in de winter. Maar voor mij was dat dan wel zangtechniek. Dan moet je zijn. En toen? Toen begon het zag Manilow. Toen ging ik ook naar de middelbare school.

En toen begon het te groeien. Dat ging nadenken. En toen ontstonden ook al een ja op wie eerst op die God. En dat dat.

Dat leverde uiteindelijk weer een bevrijding op, omdat je eerst heel veel bloed hebt. Als je een paar jaar lang heel erg boos bent en je realiseert je op een gegeven moment dat datgene waar je boosheid op richt niet bestaat, dan is je boosheid ook weg.

Dus het feit dat je niet meer geloofde was ook een bevrijding van je woede. Ja, dat is wel echt een. Mensen mensen vragen vragen, waar is het niet? Mis je het dan niet? Maar ik zag het juist als een soort oplossing. Oplossing. Want degenen die me wel heel cru gezegd. Mijn moeder had vermoord, zeg maar was er niet meer, want hier bestond opeens niet meer. Degene aan wie ik al jaren boos was geweest. Die Liebe zal ook niet meer in degenen die zulk groot onrecht kon aanrichten, ook in de rest van mijn leven.

Die was er ook niet. Niet dat het onrecht mij bespaard zou kunnen blijven, want alles kan gebeuren.

Maar dat was in jouw geval niet meer een handelende actor.

Want heel veel mensen hebben natuurlijk juist God in hun leven. En dat zeggen ze ook om het leven zin te geven en hun liefde te voelen en om een soort geborgenheid te voelen. Bij jou is het afzweren van God dus het afzweren van de woede geweest.

Van mij werkt het de andere kant op en het is ook heel raar om te beredeneren dat je alsnog als je het echt niet meer gelooft.

Dit is niet eens een keuze. Je gelooft niet meer, dus mensen zeggen er wel eens van, maar mis je niet. Die troost is er misschien wel, maar ik kan u niet zo clics zich al weet je wat ik ga weer geloven en dan is die troost precies omgekeerd. Is je doel juist een doel. Voor sommige mensen is de troost voor jou was het woede. Het is bijna dezelfde daad, maar dan andersom. Ja, precies is het.

Het levert mij meer op om daar afscheid van te nemen. Ja, dat snap ik. Maar daarom zei ik van ik. Want haal jouw spiritualiteit omdat ik eigenlijk het idee dat het hetzelfde is, maar dan negatief.

Nee, Nayarit mag je het niet vinden.

Nee, want het is een die nieuwe situatie die gecreëerd is. Heb je je weer te verantwoorden aan de werkelijkheid en aan de wereld? Dus dan moet je er gewoon een clean install zeggen van nou, wat hebben we nog na? En dan kom je op. Als je mij vergelijkt met een gelovige kom je uit de bewijslast. En dan zitten gelovigen met de kap. Troost van dit. Wat is dat dan? Ja, dat kan ik niet. Weet ik niet geloof ik geloof.

Maar op een gegeven aime schrijf je dat je je theatershow aan het maken bent en dat je er eigenlijk niet los van komt om een heel substantieel deel daarvan alsmaar over religie te schrijven.

Bedoel, het is natuurlijk en dat zal je vaker gezegd zijn. Het is. Het is bijna een soort zending, zoals diepgelovige mensen of evangelisten ook vaak hebben.

Maar met dat verschil dat dat niet mensen wil overtuigen van iets dat ik niet kan bewijzen. Dat klinkt heel flauw om er van af te zijn, maar dat is wel echt een wezenlijk verschil. Dat is net waarom atheïsme geen geloof is. Het is de afwezigheid van alle geloof. Het is niet. Je hebt niet het christendom, islam, atheïsme, hindoeïsme. Datzijn? Dat past niet in het rijtje. Zoals zeg maar het standje uit op een televisie is ook geen tv kanaal.

Het is een bekend zinnetje ja maar ja, het is ook onze naam. Ik vind super interessant. De Nerve nam ook omdat er was een stukje. Ik zag net op Instagram dat het gisteren ook bij hunzelf had voorgelezen en dat is een heel interessant stukje. Dus ik zal je niet nog een keer laten voorlezen, maar waarin je beschrijft dat jij eigenlijk hunkert naar nou eigenlijk precies wat jezelf nu net ook uitlegt. Een kunstenaarschap waarin je niet analytisch bent en waarin je niet de hele tijd aan het bedenken bent, wat goed is en hoe het moet.

En het eigenlijk in een volgens een zwart schema of een zwart zwart zwart wit briljant algoritme aan het doen ben maar waarin je eigenlijk het loslaat en gewoon bent en iets kan laten stromen uit je, dan komt er niks leggen. Ik zeg het nu heel anders dan hoe jij het hebt opgeschreven, maar dat is hoe ik het ongeveer las. Dat klinkt bijna als een soort verlangen naar een spirituele verlossing. Misschien niet naar een verlossing, maar wel als je dat als je het over analytisch zou kunnen verdoven van tijd tot tijd, zonder daar zelf stimulerende middelen bij ruiken.

Dan zou dat wel een interessante optie zijn, maar dat is niet. Dat is niet per se gezegd dat dat iets mystics of spiritueel is, maar dat is puur het uitzetten van die van die absolute controle.

Maar bij die absolute controle hoort natuurlijk ook het uitzitten van een miskeek bijvoorbeeld. Ik geloof helemaal niet in God, maar ik kan zomaar zeggen de schoonheid van muziek. Laat ik het zo zeggen ik wil. Ik wil het wonder erkennen dat het bestaat en dat het je kan raken. Maar dat is toch. Het was ook één van de inzichten die ik had.

Het gegeven dat je als nog iets dat er iets is als muziek waarbij iemand eenakkoord aanslaat en één toon zingen dat het recht hierbuiten en dat als die personen zingt.

Het zou totaal anders is dan van een ander personage. Maar dat dat bestaat dat.

Dat gaf mij alleen maar meer vertrouwen in. In het onderzoeken van mijn. Onderzoekende geest dus het idee dat deze chemische wereld waar we aan overgeleverd zijn tot dat die door bepaalde formules in staat is om dit te creëren.

Dat geeft Malena op die wereld is, waarbij dan ook bij muzieksoort uitkomt, die dan ook helemaal bestaat uit regels en patronen.

En dat vind ik ook interessant is kepie meer, maar let op dit is mijn studio, ik en ik. En als ik de juiste dingetjes doe en ik zet op aan en jij luistert en jij voelt dit.

Dat vind ik zo. Dat is gewoon heel fascinerend. Maar dat betekent in mijn ogen niet het bewijs dat er iets iets groters of iets mystiek in mij is getreden om dat te laten zien. Maar juist iets bijzonders aan hoe de mensen als ontploft dier een gekregen bewustzijn in staat is geweest om dit te maken.

Uiteindelijk ja, niet met een doel of een plan, maar gewoon niet. Absoluut niet met een door het plan, maar wel door een soort miraculeus toeval dat het allemaal zo is gelopen. Dat is ongelooflijk. Nee, dat is ook fantastisch. Maar dat is wat ik wat ik noem het wonder erkennen. Waarbij het inderdaad niet denk aan het hoofd, maar wel dat je dat je dat je dat je kan bedenken dat het toch amper terug te betreden. Het zal wel terug sprinten, maar amper terugkeer is dat het zo is gelopen dat die bal die hier in die tuin staat ooit een zaadje was en zo is gegroeid en dat hij ons zuurstof geeft.

Ja, dat is toch iets fantastisch? Ja, dat is ook fantastisch. Maar een gelovige zal dan altijd zeggen dat is toch iets fantastisch? Kom maar. Kijk eens hoe God dat mooi voor jou.

Maar ja, ook een personage in je boek. Woas Bojan Bojan. Sorry sorry Bojan, die Diao helpt in het theater op Vlieland waar je try out van de show speelt en die een heel relaxte manier heeft van het leven staan. Hij bestaat er echt uit. Bestaat? Absoluut. Het zou. Het zou bijna verzonnen kunnen zijn, omdat hij een soort spiritualiteit aanhangt. Waar jij voor smelten eigenlijk. Maar dat denk ik ook wel een beetje. Dat heeft ook wel weer met leeftijd te maken.

Ik weet niet over hoe ik op mijn achtentwintigste daarmee om had kunnen gaan. Als je harder geweest na een week denk ik niet dat we een vriendschap hadden kunnen opbouwen. Waarom niet? Nou, omdat je dan elk gesprek dat je voert weer uitkomt op. Weet ik wel zoiets gezamenlijk iets mooi vonden. En hij komt weer uit op. Kijk eens hoe mooi God dat heeft bedacht. En dat ik is niet zo Ainu vind ik. Nu lag ik naar hem en zie iemand die van wie de hersenen een andere kant op stromen en kan ik daar alleen maar gefascineerd naar kijken.

Klinkt dan badinerend als Horckmans.

Nee, het klinkt misschien niet badinerend, maar het klinkt voor mij veel meer als als hij jaloers is in negatieve gedachten.

Maar als bewonderend bijna zeker zou zijn op meerdere manieren heeft die een bepaald inspirerend effect op mij. Inderdaad, omdat die net als ik met hem een discussie heb over religie dan. In mijn ogen gaat die discussie mis omdat zijn eigen argumentatie niet klopt dus. Maar zijn conclusie na een volkomen irrationeel argumentatie structure is niet shed.

Ik kom er niet uit, maar is gewoon is toch prachtig. En dat is toch exact waar jij naar verlangt in jouw leven? Als je dat alinea uit je het zegt was ik maar een kunstenaar die gewoon eigenlijk irrationeel was. En dan heb je het ook nog over The Doors. Nou, dat is ook over de mens. Irrationele muziek die er bestaat. Want dat was dan de groep die je zo bewonderde toen je een kind was en je na zat te spelen in die schuur.

Maar dan is dat toch eigenlijk wat Bojan is? Dat is toch gewoon? Dat is toch gewoon waar jij naar hunkert?

Jammer, maar de vraag is. Ik denk niet dat ik denk dat het de winst is van de laatste paar jaren dat ik er niet naar hunker, maar dat ik het gewoon.

Of het is toch toch iets waar ik, waar ik mezelf niet aan over zou willen lijkt. Want je levert dan ook heel veel instelden. Je moet echt de sleutel inleveren van het rationele huis, zeg maar ook.

Maar hier mag je niet meer in.

Het is niet je bent nu niet alleen of je de sleutel van het rationale wil, want ik denk dat je dat rationele huis kan betreden en kan verlagen naar eigen inzicht. Het zou fijn zijn. Ik denk dat dat zo is.

Nou, zoals Albert Einstein die denkt heel rationeel was en ook een heel gelovig iemand. Ik denk dat je heel goed, heel rationeel kan zijn. En van sommige dingen de irrationaliteit kan omarmen. Vraag me echt af.

Dit is ook een Nederlandse hoogleraar. Delft Geloven Kees Dekker zeker geen natuurkundige die zich echt bezighoudt met de kleinste deeltjes van het. Dat is dan ook zo'n onderdeel van de groep christelijke wetenschappers. Onvoorstelbaar. Snap jij dat nou? Kijk, dat is natuurlijk wel een verschil tussen mensen die gewoon actief als creatief een geloof aanhangen en die denken dat er een groter plan is.

En die denken dat er een opperwezen is dat ons stuurt. En ik geloof dat Chris Dekker zich daar aan worden laten vallen op de radio. Volgens mij in gesprek met Tijs van den Brink trouwens die boek behoorlijk hard aan het aanpakken was. Dat weer de oude Tijs van den Brink. Dat was heerlijk. Ja ja, ik hou heel erg van tijd als je lekker tekeer gaat. Maar goed, zat hij daar ook wel al een beetje van.

Dat de hele wereld in 7 dagen is creationistische Kees Dekker is maar volgens Twitter Twitter bio van mij nog steeds is dan Jezus is Heer.

Ja, vlak na zijn dienstbetrekking bij de Universiteit Delft, waar ik mij inderdaad misschien ook een beetje boos van.

Ik vind dit echt Tejada en dat komt. Dat komt gewoon door. Die door die door die. Door die link die door toen is gemaakt. Door die boosheid en dat geloof en het onrecht is aangedaan door het universum weet ik niet dat ze hun moeder hebben afgepakt. Nou ook een beetje omdat t. Maar dat is weer een nieuwe aspecten aan mij bijvoorbeeld. Ik geloof niet dat Barack Obama een christen is, maar die heeft dat wel moeten omarmen en moeten inzetten in zijn campagne.

Dat Amerika geen voet aan de grond.

Crisis en intelligent om een christen te zijn kan eigenlijk mensen die christen zijn. Kan je niet meer serieus nemen en serieus nemen als in. Ik bedoel ik, Tijs van den Brink neem ik ook serieus. Scum tegenkom. Dan kunnen we echt een heel leuk gesprek voeren over wat dan ook. En ik denk niet ach wat een dombo's staat daar met zijn grote. Dat denk ik niet, maar ik denk wel. Ik vind het wel echt bewonderenswaardig bewonderenswaardig als er iets begerenswaardige is, maar fascinerend hoe dat te rijmen valt.

Want ik heb het ook wel tegen hem gezegd.

Hoe je heldere intelligentie met een Godts besef kan rijden.

Stel nou dat jij of ik geloofde dat er elfjes bestonden die elke dag al onze huis opruimen ofzo en dat ik daar ga ik voor elke week naar een centrum met andere mensen die dat geloof dat praktiseren. Dat stond in mijn Twitter bio. Waar een omroep je met elfjes omdoet. Dan zou hij zijn waarschijnlijk net zo verontwaardigd zijn over waarom ik zo'n prominente plek op de televisie zou krijgen. Die gekke elfjes geloven.

Maar dit is precies hetzelfde wat er aan de hand is. En dan slaat hij met zijn vuist op tafel, zegt iemand dit is het christendom.

Er bestaat al tweeduizend jaar en wij hebben een boek en we zijn met miljoenen. En dat dat kan. Dat mag niet, dat toch? De argumentatie gaat. Dat gaat gewoon mis. Ik vind het waanzin, maar ik vind het ook schitterende waanzin. Ik vind het fantastisch dat de mens in staat is geweest of een methode heeft gevonden om met ons bevattelijke van alles en de zinloosheid van alles om daar een verhaal bij te verzinnen en rituelen bij te verzinnen waardoor het lijkt of het zin heeft.

Ik vind het een geweldige optie in de menselijke geest. Dat laten we ook. En dat er wel wetgeving is en dat er dat er geld is voor een omroep. Dat is allemaal wel onredelijk. Ik vind het ook wel weer heel mooi dat dat mensen zo zijn. Ja, ik weet niet of het mooi is.

Het is natuurlijk gewoon jammer. Dat is toch de creativiteit is geen creativiteit. Het is een vorm van creativiteit. Creativiteit voor concrete mensen, niet het decreet. De christenen van nu. Creativiteit misschien degenen die de Bijbel hebben geschapen? Niet allemaal. Het probleem is mensen die bij het Concilie van Nicea zaten en besloten dat er niet zoiets was als een Heilige Geest.

Driehonderd jaar nadat er uberhaupt dat mensen die aan de top van dingen komen die de baas van dingen worden zijn altijd om creatieve machtswellustelingen of misschien creatieve macht. Machtsmiddelen zijn machtsspel tussen mensen in positie willen en dat zijn bijna per definitie irritante en oninteressante mensen. Misschien nog wel interessant, maar ieder geval irritant.

Dus jij gewoon de normale christen man is is creatief? Nee. Nou dat zeg. Ik zeg helemaal niet. Er zijn een heleboel delende. Is bijvoorbeeld ook een diepgelovige christen, iemand die heel hoog heb zitten. Ik kan het ook niet helemaal rijmen met alles, maar ik denk goed om. Creatief is ie in ieder geval niet. En een groot kunstenaar is die ook een en een zeer belijdend christen? Prima, maar los daarvan los van per persoon gaan zeggen van die is creatief.

Een christen die het creatieve niveau vind. Ik zou zeggen de de UH, zoals ik de mens sowieso een fantastisch schepsel vind in wat in al zijn schoonheid en slechtheid vind ik het ook geweldig dat wij dat. Dat we dat zo'n groot percentage van de wereldbevolking de de rare draai maakt in zijn hoofd om het zinloze zin te geven door iets te verzinnen.

Maar zij verzinnen niet zij krijgen. Dat is waarom. Nee, maar dat is dat laatste dat het opgelegd. En ik mag dat met recht zeggen omdat ik het heb ervaren. Ik ben niet op mijn. Ik heb niet een neutrale opvoeding gehad en op mijn tiende is gezegd ik kan dit doen, dit ding doen. Het was absoluut de pure waarheid. Ik ging naar een school waarbij de meester als eerste zei we gaan bidden, want dan wordt het een mooie dag.

Ik ging naar huis. Dan was er een oppas die zouden moeten bidden voor het eten, anders is het brood niet lekker ruk. Heel recalcitrant en boter om hun mond stopt. En je was nogal recalcitrante.

Maar dat was gewoon omdat ik overal een beetje zat te zien. Maar dat was gewoon de absolute waarheid. En dus ik denk dus dat is dat is maar het is. Het is natuurlijk heel anders dan als je als je inderdaad zegt er is een ras van wezens dat dat. Dat stijl ontstaat op dit moment en je gaat zeggen. Nu mogen jullie allemaal bedenken wat nou precies van het bestaan van het bestaan en er komt. Een hele grote groep komt op een bizar verhaal over een kruisdood en dat zou ik ook zeggen.

Hij Probst lap, lollig bedacht. Maar feit is dat het natuurlijk gewoon. Het was een stel apen die net iets te veel gingen denken dat ene afvroeg aan de ander. Waarom is nou die oogst oogst? Of waarom kunnen we nou geen dieren vinden vandaag? En dan zegt die andere er waarschijnlijk omdat we gisteren de dieren alleen vrouwtjes apen bezitten verkrachten. Schreeuwde En oh ja, oh ja, dat is waarschijnlijk dan de god van de dieren. Etcetera. Weet je wel.

Dit primitieve bestaan van religie en dat is gewoon gegroeid is fantastisch.

OK, jij bent erdoor gegijzeld. Een groot deel van je leven en als beloning krijg je dat je moeder werd afgepakt. Dus ik snap wel heel goed dat dat tot enige. Ik snap jou ook, want jij mag.

Jij bent die gelukkige museumbezoekers die kijk nou maar kijk naar wat grappig.

Ja, maar ik ben ook gewoon een gelukkige mensen kijken en ik vind gewoon dat. Ik vind het gewoon leuk.

Ik vind het gewoon leuk hoe mensen via het koningshuis ook interessant op die manier. Want dat is ook irrationeel. Maar ook kijk, je kan daar nu heel laatdunkend over doen. Ik heb zelf ook helemaal niet zo'n hoge pet op van de kwaliteit, maar op een GMD. Ga jij naar New York met Ciani of loop je door New York met Ciani?

En dan denk je aan de tijd dat jullie nog een relatie hadden en dat jullie daar ook waren. En dan hebben jullie boven Toppertje Rock volgens mij een heel hoog gebouw in New York. Hebben jullie de relatie uitgemaakt met jullie? Hadden je al een paar weken daarvoor al besloten na een relatie? Zit er voor ons niet meer in. We gaan het symbolisch uitmaken bovenop Top of the Rock in New York en daar doen, daar verbreken we de band. En dan gaf die band.

En dan gaan we als een ander met een andere band verder. Nou, dat is ook gewoon een ritueel. Dat is een ritueel dat jullie verzonnen hebben en wat jullie uitgevoerd hebben. En er zit ook een zekere plechtstatige connotatie zit erbij. En als je jaren later in New York bent waar Chardin ook bij is en waar je dan bent om die talkshow te bezoeken, wat? Wat voor jou weer een belangrijk moment is in leven waar je heel sentimenteel bij denken aan dat moment dat jullie dat hebben beleefd samen.

Maar dat vind ik dat vind ik. Dat vind ik ook al mini religie uitoefenen, hetgeen onrechtvaardige elementen. Nee. Tuurlijk niet. Dat is het probleem dat jij natuurlijk dat jij natuurlijk te maken hebt gehad met een met een met een strenge uitwas van dat van dat van dat van het hele spirituele. Omdat de mensen nou eenmaal geneigd is om ook dit soort machtswellust te hebben en dat dat op kleine kinderen gaat zitten botvieren en dat je daar ook nog de dure rekening voor hebt betaald, waardoor er volkomen begrijpelijk en terecht een grote woede is ontstaan.

Maar blijft mijn punt denk ik nog dat je het een soort lichte spiritualiteit ook wel in jezelf zou kunnen noemen en dat het niets te maken heeft met een heel dwingend en vormend geloof. En sterker nog, als je dat verhaal verteld van die top of the rock, dan zie ik gewoon. Dan zie ik gewoon een spiritueel iemand.

Wanneer heb je het over? Dit kun je ook. Dit kun je ook uitleggen zonder het woord spiritualiteit te gebruiken. Tuurlijk, tuurlijk kan ik het uitleggen zonder een woord SpitsFM. Maar als je dan die alinea schrijft waarin je waarin je, waarin je, waarin je waarin je eigenlijk zegt van die analytische geest van mij kon ik die maar eens uitzetten volgens mij. Volgens mij kan je dat en volgens mij wil je dat ook.

Is dat alleen? Moet alleen die die die woede die ik begrijp en die logisch is? Zou je die moeten op één of andere manier moeten kunnen parkeren?

Ja en ja ja, ik ben het eigenlijk wel met je eens.

Ik altijd denken. Volgens mij zijn het ook wel eens, maar weten waar ik heel erg aan moest denken gaf ik hieraan toe. FITste, mijn eigen. Mijn bloedeigen moeder heeft ooit een legendarisch of destijds legendarisch televisieoptreden gehad in het programma van Sonja Barend. Zij behoorde toen nog tot de kerk van het feminisme. Dat verdient in ieder geval haar geld. In de zaak dat woord verkondigde ze luid en. Maarten t Hart had toen een. Dat was nog voor zijn coming out als travestiet.

Die had toen een boekje geschreven dat het volgens mij de vrouw bestaat. Niet een heel om feministisch en nogal badinerend boekje over vrouwen. En en hij zat daar in die show en moest toen met haar in discussie daarover gaan. En nou goed, je kan veel van mijn moeder zeggen, maar soms heeft ze af en toe wel een scherp inzicht in de mensen. Er zaten zo'n beetje ruzie te maken en hij werd steeds zweterig. En zei ze op een gegeven moment tegen hem.

Ja Maarten, je kan. Je kan nog zo boos zijn en op de ochtend op de deur staan rammen dat je erin wil, maar je wordt er toch niet bij. Je komt er toch met Anwar? Je wordt toch niet een vrouw? Hoe graag je dat ook wil na. En hij werd allemaal zweterig en boos en zo. En nou goed Zuid-Hollands op de praatstoel. Een beetje geagiteerd te zijn dus dat ook heel veel irritatie.

Maar grappig genoeg moest ik daar aan denken dat ik denk in die in jou, in jou. Jouw woede over religie zit natuurlijk ook een verlangen naar om het een beetje om, omdat analytische en rationele wat? Wat? Wat? Wat natuurlijk fantastisch is, maar om het ook een beetje los te kunnen laten. En toen moest ik daaraan denken. En dat is toch niet echt een vraag. Dit geef ik toe.

Ik denk dat je moeder nu niet heel wook meer zou worden gevonden om iemand uit te sluiten van een bepaald gender, ook al is het maar mijn moeder is.

Als mensen denken dat ze eigenlijk een misverstand.

Maar nee, nee, ik. Ik ken. Wat je zegt ik. Mijn enige bezwaar is dat zodra je erkent dat ik hunker naar iets wat ik veroordeel, dan dat ik dat weer terug wil.

Iets wat het nooit heb gekend. Precies het probleem met religie is natuurlijk dat het dan onmiddellijk weer gekaapt zal worden en dat ze zeggen hij hoort eigenlijk wel tot de kerk. Hij is eigenlijk een brave christelijke kerk. Dat is het natuurlijk niet. Het heeft niks met kerk te maken.

Nee, want ik kan kan echt wel. Ik zou echt wel vol overtuiging kunnen zeggen wat ik net ook zei.

Misschien dat ene moment toen ik 20 was en hoopte dat er iets zou gebeuren dat ik weer eens de geest krijg en een nacht lang een liedje maken of een tekst schrijven vanzelf achteraf ook niet meer weet waar het vandaan kwam. En dat bestempeld als iets mist. Mysterieus, zonder dat ik daarmee meteen een soort metafysische werkelijkheid herkende die met een plan en een doel. En een die bestuurt dat. Dat zijn mijn frustraties over claims over de werkelijkheid, niet zozeer over persoonlijke spirituele ervaringen.

Sterker nog, ik vind het een van mijn mijne idolen Sam Harris. Die heeft een boek geschreven. Spiritualiteit, verwekking en spiritualiteit zonder religie. En dat gaat juist heel erg over hoe meditatie wat is. Eigenlijk gewoon meditatie, hoe meditatie helend kan zijn, maar ook gewone neurologische kan worden uitgelegd. En hetzelfde geldt voor voor geluk ervaringen als je als je inderdaad schoonheid ziet.

Dat is allemaal in de loop der tijd ook een beetje omschreven, gekaapt door religie. Maar je kan er ook weer toe naar een wereld waarin je wel die schoonheid erkent, en wel het spirituele, maar zonder het aan een metafysische grote lotsbestemming koppelen.

Ik hoop dat het nu even een hele erge in hem nog blijft trekken, maar dat is gewoon jouw persoonlijke weg die je moet gaan.

En ik ben dan denk je het feit dat je dat hebt opgeschreven want dit dit is.

Dit is wel bedoeld is niet dat het hier pagina na pagina al krijgen mensen met nee, dat is helemaal absoluut niet waar, maar het is. Het is vind ik inhoudelijk gezien wel een leidend thema. Maar goed en was net.

Dat is natuurlijk ook de cover You You. Analytische jíj die de hele tijd aan het is aan het bestuderen is wat je aan het doen bent. Denk je dat het je geholpen heeft dat je het opgeschreven hebt dat je dat zal op die manier aan de wereld heeft prijsgegeven om weer verder in te komen?

Of misschien wel, maar niet op het leven dat ik denk dat het. Ik heb het sowieso niet met die met dat doel geschreven, dus het is niet een soort therapeutisch plan geweest om erop uit te komen. En ik denk dat het allicht helpt dat het blootleggen van Van de Ven van die van die balans zijn, van die paden die ik heb gevolgd al helpt. Ik denk niet dat er een daarna stappenplan moet schrijven over hoe ik hiermee weer verder kan.

Ik denk dat het al heel wat stappenplan vanaf het wijkbureau als je zegt denk je dat je verder helpt.

Het is niet dat ik op een dag heb gezeten. Dit heb ik geleerd, dus dit moet ik doen wat ik denk. Puur het open opentrekken van die gedachten of juist juist het stroomlijnen van die gedachten over mijn zoektocht naar dit soort dingen dat altijd wel heeft geholpen.

Maar omdat je ook weer geheel in je eigen karakter op een paar punten in het boek afvraagt waarom je dat eigenlijk schrijft.

Ja, ja, ja en nee, dat geloof je. Inschrijven als als als zelfhulp of als verlossing. Of als om jezelf verder te helpen. Of om te formuleren wat je misschien nog niet wist daarmee te kunnen overwinnen.

Ja, schrijf, schrijf heeft eigenlijk altijd die twee wel die twee elementen gehad. De eerste om omdat die grote boze buitenwereld die werkelijkheid anders bijna niet vol te houden is. En als je m weet te kneden naar een manier waarop je er wel iets mee waardoor je er wel mee om kan gaan, dan is dat heel wenselijk en dat kan. Dat lukt met schrijven. Ik kan me zelfs enorm opwinden over bepaalde aspecten. Maar als ik er een essayistische stukje over schrijft, dan voelt het alsof ik het hebben opgelost.

Maar dat is het. En überhaupt dingen schrijven maakt dat je geforceerd wordt om te denken, dus dat heb ik. Volgens mij zeg ik dat ook met die gedachte is dat ik het over te zijn omdat je ze schrijft. Als ik de idee dat ik, als ik niet schrijf, een bepaalde gedachtes niet heb, vind ik heel vervelend en beperkt.

Dan blijf ik maar schrijven, want dan weet je dus ook weer vind dat je altijd het uiterste dat je jezelf moet uitknijpen. Nee, maar ik vind het echt zonde. Je vindt kansen missen vjfw en doe je liever niet kwijt. Maar goed dat je dat je eruit moet halen.

Wat erin zit je zelf.

Ik vind het wel zonde als ik allemaal leuk en slim en grappige gedachten heb dat die ergens in mijn hoofd blijven zitten omdat ik te lui ben om ze op te schrijven. Ja, ik vind grappig, omdat je zelf volgens mij ook een milde vorm van narcisme toedicht op een gegeven moment. Maar goed, herinner ik denk van het is natuurlijk ook iets van grootheidswaanzin. Dat het dat het zo belangrijk is dat de gedachten van jou voor mij.

Nee, ik zeg niet dat de wereld een betere plek is als mijn gedacht te kennen. Nee, nee, nee maar. Nou ja, goed, als je als je als je altijd een onverdraaglijke gedachte of maar goed, als jij het een lastige gedachte vindt dat er gedachtes van jij die het over mij heb je. Heb je al aan die gedachten? Wat hebben die gedachtes allemaal gebracht?

Gewoon lekker om ze gewoon niet te hebben van gedachten bij jouw gedachtes. Je aangebrand niets. Ja, ik heb er niet zoveel. Dus als rustig.

Tuurlijk heb jij even gedacht, is het gewoon een super slimme gast die die dingen heel goed kan doorzien.

Heel goed, als ik eenmaal tegenover iemand zit heb ik wel een gedachte, maar ik spendeer ook heel die gedachte.

Jouw gewicht spendeer heel veel tijd van de dag zonder gedacht. Hoeveel heb ik nog nooit in gedachten gehad? Omdat ik dacht wat ergens zijn gedachten zou zijn? Maar goed, ik wil mezelf ook best een milde vorm van narcisme toedicht hoor.

Misschien is dat dan ook wel.

Maar ik ben ook een maken natuurlijk. Ik doe maar dingen met gedacht dat ik letterlijk leef. Ik daarvan. Dus je bent je eigen kapitaal. Als ik geen grappen verzin, heb ik geen geld meer. En als ik geen proza meer schrijf of wat dan ook dan ook niet. Dus ja, dus ik moet die gedachte maar ze eruit halen omdat dit kapitaliseren zijn. Maak ik het nog lelijker of maak je het ook heel helemaal geldbeluste Narcissa? Maar dat is ook helemaal niet waar.

Ik bedoel het is gewoon het is gewoon. Het is gewoon dat je ook. En dat is ook heel goed dat je gewoon houdt van het proces van je hersenen dat als je als je ze even aanzet en even je best doet dat er iets uitrolt waar je wat aan hebt. Ja, dat is toch niet zo? Nee helemaal.

Nou, ja en nee. Maargoed, misschien is dat een heel functioneer mens zijn op een gegeven moment ook weer in het boekten. Citeer je bij die man bij die masseuse. Op een gegeven moment heb je. Je hebt je zoon zo hard gestoord. Meestal al lang in verkeerde posities aan het werk geweest.

Het klinkt een beetje ranzig, maar goed achter je laptop gevouwen en in de auto zitten dat je dat je dat je een hernia krijgt, dat je bijna niet meer kan bewegen. En op de ochtend dat je die krijgt ga je dan naar een masseuse in het hotel waar je dan verblijft om te laten masseren. Achteraf niet zo'n goed idee, maar wat laat je doen? En een vraag die vraagt die massage van wat scheelt er geloof ik?

Wat is jouw probleem? Wat is jouw probleem? Dan zeg je van Exane natuurlijk niet kunnen zeggen hoe komt het wel dat er iets in mijn jeugd is gebeurd? Die panische ambitie heb gekregen kregen? Dat zeg je niet. Je zegt. Ik heb overal pijn. Ik vond het panisch ambities al goed. En ja, dat vond ik echt een goede formulering. Voelt het als een panische ambitie, soms wel met elkaar in relatie veranderen, dan denken die panische ambitie niet helpen dan dan?

Dan kan ik niet anders dan concluderen dat het panisch is.

Ja, omdat als iedereen om je heen als je jong bent, denk je dat iedereen is zoals ik ben. Iedereen heeft dit soort opgejaagde gevoel de hele tijd.

Nou ja, dat was wel. Dat was op een gegeven moment. Dan realiseerde dat dat andere. Ja, ook gerust projecten niet aannemen omdat ze even niet licht en een jaar lang jarenlang rustig aan doen.

Dat is wel mij vreemd. Dat dat? Dat klopt wel. Jullie panische ambitie die wellicht is gedicteerd door gebeurtenissen uit mijn jeugd.

Dat zou goed kunnen zijn, dat dezelfde gebeurtenis als waar het net over lijkt, maar wel.

Kijk, de woede op het op het op het geloof op religie lijkt. Zo zeggen kan ik me heel goed voorstellen. Er zijn regels die je moet volgen en blijkbaar als je die heel braaf volgt, is het resultaat dat je moeder doodgaat. Dan snap ik die woede helemaal. Hoe is die panische ambitie logisch te verklaren daaruit? Nou, ik denk dat dat dat mijn moeder was 42 toen ze dood ging en drie jonge kinderen. En naarmate die leeftijd dichterbij komt en ik me realiseren hoe vaak je een jong 42 is.

Je bent nog maar net begonnen.

Dat was als je 12 bent is iemand dood is. Dat was mijn oude moeder zeg maar. Natuurlijk, maar het is gewoon een schone vrouw van net geen meisje meer bij wijze van zegmaar. En ik ben ook twee jaar ouder dan zij ooit is geweest. Dat is een heel.

Ik weet ook nog het moment dat Martine, mijn vriendin ouder werd dan mijn moeder ooit was geweest en dat ik daar een heel ding van maakte en Martine ook, zeg maar. Waarom maak je? Punt van wie ik echt wist tot op de dag? En ik memoreerde net in een speech bij Kerst en habilis.

Het was voor mij een heel groot moment dat het alsmaar wisselt op de dag hoe oud je moeder was geworden en je wist op de dag wanneer Martine die grens gepasseerd. Dat heb ik echt uitgerekend welke dag zij ouder was. Ouder is dan mijn moeder ooit was geweest omdat het mortis iets ouder is en dus dus bij blijkt dat ijkpunten. Die 2.40 en een paar maanden. Euh ja, ik weet dat je ook op je dertigste dood kan gaan en op je vijftiende.

Maar dit is nou eenmaal voor jou het eind mei was het het moment dat het zomaar afgelopen kan zijn. Want daar heb ik het bewijs heel dichtbij meegemaakt. En. Dus voor mij geldt dat ook. Dat kan ook morgen klaar zijn, of nu over tien jaar. Maar of als je 42 bent en zoveel steken, dus dan dan maar die dingen die ik graag wil nu doen. Niet laten liggen. Want het is ook wel een beetje cliché te handelen.

Maar voor het wetenschap? Euh.

Nou ja, het klinkt cliché, maar zeker omdat je omdat je het inderdaad. Je moet dan inderdaad wel het gevoel hebben dat het ook van waarde is wat je doet. Dus het is niet alleen zo dat je dat je het gevoel dat je het allemaal moet doen voor die voor die die deadline is een beetje een cru wordt in dit geval. Die rode lijn die er die er opdoemt is een schaatser die achter zo'n lijn aangaat, maar dat je het al moet doen, maar dat het dus ook inderdaad belangrijk is dat je dat doet.

Dus dat je er dat je eruit moet halen. Wat erin zit is helemaal helemaal in een dagdagelijkse realiteit is dit natuurlijk allemaal niet aan de orde. Laat de mensen krijgen. Ook niet dat ik aan mensen moet denken, maar krijgen misschien het idee dat ik altijd met een panische ambitie opstaan. Vandaag moet ik weer de dood van mijn moeder wreken. Of snap je helemaal? SEC beschouwd is het gewoon pijn. En Wakker Parfitt? Ik heb zin om iets te maken.

Ik ga een alinea typen in een boek of liedje maken of grapjes schrijven. Ga lekker naar de redactie van Zondag met Lubach met met hele leuke mensen iets maak. Dat is mijn realiteit. Maar als je met mij gaat graven naar waarom ik niet denk ik maak Zondag met Lubach, Punt en de rest begin ik een moestuin en een oldtimer ga ik restaureren. Maar daarnaast moet je ook nog muziek maken en een boek schrijven. Details zijn alles. Dan is dat denk ik waar het vandaan komt.

Maar dat is niet een last die op mij ligt. Op dagelijkse basis. Sterker nog, de brengt mij van geluk. Als ik op een dag wakker word op een dag nadat de aarde een dag dit brengt je geluk. Nee, omdat ik een tijd heb om iets weer iets anders dan maken.

Een dag niksen bestaat niet. Ik heb wel van die Binche series dat ik alle Star Trek uitkijken, maar dan een schuldgevoel. Maar goed, dat voel je ook schuldig.

Dat wel ja tuurlijk. Maar dat zijn voor mij niks over. En boek vind ik dan alweer iets voelt. Al voelt dat weer niet verantwoorden. Of zou ik toch boekbinderij? Je bent een calvinistische jongen of je bent het niet. En wat is gelukkig eigenlijk voor jou?

Dat is ook een moeilijke. Ik denk dat het niet stom en geluk is natuurlijk dat wij denken dat het één ding is, terwijl het voor iedereen een andere betekenis heeft. Je zegt en terecht. Wat betekent het voor jou? Maar toch hebben om heb je een woord voor? Dat maakt het begrip zo ingewikkeld. Het lijkt alsof we allemaal streven naar hetzelfde, maar dat doen we niet. Maar toch heeft het Tina, dus ik vind geluk moeilijk, dus ik zou.

Ik zou het eerder in bepaalde mate van tevredenheid noemen als zou gewoon en waarin je je niet al te veel opwinden over de wereld waarin je dierbare geen groot leed wordt aangedaan en waarbij je misschien een artistieke prestatie kan leveren in mijn geval. De geluksgetal, dingen die er niet misgaan, zou ik maar zeggen. Dus je voldoet aan je eigen eisen, namelijk dat je dingen aan het maken bent.

Dat komt waarschijnlijk ook door die in de Gotische Geest. Dat ze draden wel iets is dat mis gaat, dat het ook alles opslokt in een bepaalde tolbrug. Zeg maar het moment dat er een project dreigt mis te gaan. Of ik denk dat ik een ernstige ziekte heb. Het klinkt als een hypochonder, maar bedoel dat zijn dan slokt dan zodanig je dag op dat je ook niet kan creëren en niet kan denken aan. En dan is dat proces weer verstoord is.

De afwezigheid van die processen is misschien wel geluk. Kom op verdomme weer op hetzelfde uit, namelijk dat je dat je door moet als erna.

Nee, namelijk dat je hunkert naar een gelukzalige staat waarin die al jaren.

Dat is overduidelijk. Neem een glaasje water dat nog.

Voor jou was het al uitgemaakte zaak of niet? Dat schrijft het gewoon zelf niet.

Een groot geheim of een heel diep inzicht? Nee, maar kijk.

Het grappige is altijd wat. Wat? Wat? Wat natuurlijk leuk vindt om te zien is dat je dat aan de ene kant opschrijft en aan de andere kant je je, je, je je drammerig. Klinkt onaardig, maar je vasthoudende strijd tegen religie die ik snap hoor. Religie als uitwas, dat snap ik helemaal. Dat is het wel het. Maar het is natuurlijk wel een heel klein beetje kind met het badwater weggooien.

Gevaar zit er in terwijl ik denk dat het badwater is wel zo giftig dat het kind er überhaupt niks aan.

Dan weet ik niet goed en heb je meer.

Heb jij meer ordent bevoegdheid over weet ik ook niet, maar ik denk dat ze draaien dat die wereld van fantasie je toelaat in de invloedsfeer voor de hele samenleving is het hek van de dam.

En ik snap heus wel dat Tijs van den Brink geen kwaad in de zin heeft en een hele lieve meneer is die die die er goed is voor zijn kinderen is.

Je moet iets toelaten in de samenleving om het om het OM het totale zinloze draaglijk te maken. Maar waar? Waar? Waar stopt het dan? Nou ja, het stopt. Soms gaat het te ver en soms levert het wat op. Zoals met alles. De mens is zowiezo ook geneigd tot geneigd tot heel veel slecht. Ook als we nul religies zijn wel maar net zo. Want ik vind nou net zoals dat jij zegt dat kunst en schoonheid gekaapt zijn door religie omdat er wordt gezegd dat het allemaal gemaakt in naam van God of ter ere van God ruimer wordt het woord is het Afrikaans vind ik dat het slechtheid, de slechtheid, ook heel vaak gekaapt wordt door religie, in die zin dat er gezegd wordt dat er uit naam van God slechte dingen gemaakt gedaan worden.

Bloemen gelegd nooit en heel ver. Nee, het is gewoon slecht. Het immense net dat het creatieve is met mensen wat mooie dingen, maar ook niet.

Ik vind het ook niet het allerergste argument. Wat zeg ik? Kijk eens even hoeveel religie hoeveel oorlogsschade religie heeft aangebracht. Ik zou je maar ook niet zo snel zeggen, maar met mij gaat het puur om je wilt. Je hebt de samenleving niet willen inrichten en heb je een. In het geval van Nederland heb je bijzonder onderwijs. Dat betekent dat je een school mag oprichten waar je geld voor krijgt. Over de subsidie waarvoor je vervolgens zelf mag bepalen wat je tegen die kinderen zegt.

En dat moeten ze ook leren rekenen en andere dingen bijbrengen.

Maar je mag en mag ook één of ander onzinverhaal van de staat. Mag je ze twee uur per dag vertellen? Is dat dat?

Dat klinkt helemaal prima als je zegt Jezus was een lieve man die brood deel uitdeelde aan aan mensen. Maar dat mag ook zijn. Er is een groot monster in de zee.

Nou, het is bijzonder omschrijf van Islaam, maar het is wel en van het christendom waar de dezelfde de hele spectrum dat mag en mijn. Ik snap heel goed dat jij zegt van het kind badwater en het heeft ook goede elementen zo. Maar ik snap persoonlijk dat jij de discussie rond Brussel Brodie Bijzonder onderwijs niet waarom we niet daar gewoon wat strenger in zijn en waarom niet iedereen erkent dat het echt gevaarlijk is. Als je zegt dat vind ik een ver punt.

Tot zover kan ik met je meegaan. Nou ga, ik heb er nog wel drie. Je daar stopte, kwam mijn frustratie. Ik zal nooit mensen uitlachen als ze uit de kerk gebouwd komen of een kerkdienst verstoren.

Of nee, maar daarmee die het zijne met Bojan ook heel, heel, heel belangrijk. En is het ook heel interessant dat je nu zegt op mijn achtentwintigste zou ik hem uitgaf. Zou ik daar heel anders op hebben gereageerd?

In die zin ben je al weer een heel eind op je persoon, op je persoonlijke reitz. Arjan en maardie is natuurlijk ook niet afgelopen. Maar vandaag beginnen we. Het einde is in zicht.

Aan de andere kant, ik denk niet dat die is afgelopen. Maar dat jij ook zijn begin je bent als je 40ste verandert ook weer niet heel veel meer.

Ik denk dat die helling is.

Dan wil ik even je vriendin niks zijn. Ongeveer even oud. Misschien kunnen we je daar wat over vertellen.

De veertigjarige als we wereld nog wat meer 40+ dan jij, dat je ook wel weer. Tenminste als ik voor mezelf spreekt dat dat dat je van je karakter verandert, die meer. Maar je gaat de wereld wel wat minder. Absolute waarheden zien omdat je alles toch wat relativeren en ook nog meer de mislukking in de stuntelige huid van iedereen ziet. En het geploeter waardoor iedereen ook maar probeert. Bitters in die zin. Als ik voor mezelf spreek, ben ik ook wel milder geworden voor alles en iedereen om me heen.

Mensen zullen misschien lachen als ze dit horen, die me beter kennen. Maar goed, zo voel ik het zelf in elk geval. En misschien ik kan me wel weer voorstellen dat jij misschien misschien op die datum dat je ouder zal zijn.

Laten we hopen dat die combinatie met je ouder zal zijn en je moeder is geworden. Misschien is dat als je, als je daar zelf belangen hebt, voor jou ook wel een belangrijke raad, maar dat je ook milder voor jezelf gaat zijn.

Ja, dat kan. Dat sluit ik ook niet uit. Niet als bij toverslag op die speciale dag. Je weet zal zijn misschien ook wel. Het zou dan wel weer een cadeau zijn van het universum. Ja, maar dat is natuurlijk weer wel een soort verandering die je nog kan doormaken met het zeker en milde milde worden.

Snap ik ook wel waarom? Omdat ik dat inderdaad ook de laatste tien jaar ook al heb. Ik denk niet dat het ooit eens stil gaat staan. Maar wat?

En het feit dat je nu stopt met Zondag met Lubach is natuurlijk ook ook al een een daad van loslaten die misschien wel uitzonderlijk is in jouw karakter structuur. Ja, dat is wel, want je kan formalistisch zeggen ja, ik wil stoppen op een hoogtepunt, dus dat doe ik nu bla bla. Maar goed, het is natuurlijk toch afscheid nemen van iets. Ja, het heeft het heeft. Tegelijkertijd is het ook. Het is een afscheid nemen.

Maar het is ook doorontwikkelen omdat je iets anders gaat maken.

Omdat ik mogelijk iets anders gaan maken en erover nadenken, ben ik tegen de vorm beperkend aangelopen.

Dus het spreken nu, de dag nadat het nieuws brak en het heeft zich een beetje ontspint op een manier die ik niet helemaal voor me had gezien of gehoopt.

Omdat omdat de kop ergens was geweest dat je stopt, omdat je vond dat de onderwerpen op waren. Dat daar helemaal alleen alle alle aandacht op kwam te staan. Of je dat daadwerkelijk zou vinden.

Alsof ik überhaupt zou denken dat de onderwerpen in de wereld opraken. En zo staat het niet in het boek. Het boek staat dat ik in relatie tot het huidige formaat van dat half uurtje preken op zondagavond, dat je dan moet nagaan hoeveel zware onderwerpen zich daarvoor lenen. Dat was een overweging. En toen kwam je inderdaad de krantenkoppen met Aangepast om Zondag Met Lubach. Omdat omdat die denkt dat de onderwerpen op zijn. En dat ging volgens iedereen herhalen, dus daar was ik niet heel gelukkig mee.

Maar het moet ook niet verklaren, want daardoor was er ook veel nieuws.

En. Je moet het ook niet onbelangrijk belangrijk.

Helemaal niet. Ik bedoel, het is alleen meer grappig dat je een half uurtje preken noemt. Dat snap je wel. Dat vind ik grappig dat je nu dat je dat je een half uurtje preekt. Is dat dat zo?

Voelde het op een gegeven moment wel en niet voor mij, niet eens voor mij en voor het team. Maar zo werd het een beetje gezien door de buitenwereld.

Dat is toch wel grappig dat je zelf al in een positie gemanoeuvreerd waardoor de buitenwereld zit als iemand die elke zondag een halfuurtje komt preken.

Kun je nagaan wat kan het toch grappig lopen in het leven waarin bijna mystiek.

Dat is toch wel weer de schoonheid van de liefde, van het verhaal van het leven.

Dat ben ik met je eens.

Nee, maar goed is het. Zondag met Lubach is is dan in titel en format klaar. Maar ik ben nog niet klaar. Nee, uiteraard niet. En maar voor je dat toch doelde. De redenering is volstrekt helder en snap ik, maar was het evengoed in je boek beschrijft het eigenlijk als een heel eenvoudig moment dat je in de dropt op de redactie. Dat de tekst Wit Goof zegt van nee, prima. Goed idee. Waar was het zo simpel?

Ja, eigenlijk wel. Nou, ik, ik had me klaargemaakt voor een strijd waarin ik tegen iemand zei misschien moet ik stoppen en zet me in. Gek en nog iemand zijn zo gek dat ik langzaam zieltjes moest gaan winnen. Die snapte waarom ik zou willen stoppen, maar dat was allemaal niet aan de orde. Mijn strijd en jezelf zijn geweest.

Of eigenlijk ook niet als het een de vrij helder moment dat je klaar is niet. Dat is niet heel moeilijk, maar zeker niet omdat ik zo vrij snel van iemand tekst bijvoorbeeld meteen bevestiging kreeg. De Molman dat ik de uitspraak zei die je echt echt sneller dan iemand ooit voor altijd zo snel.

Het is heel snel en slim. Een goeie schaker zou de dingen zijn niet anderhalfuur na te denken. Al zeker niet nee. En hij had binnen milliseconden zei ik denk dat het goed is. E. Ik had me voorbereid op een gesprek van wachten. Wacht even, je wil stoppen. Hoe? Wanneer? En dan helemaal wil jij dan weg? Dat had ik me voorgesteld. Zo'n gesprek en een half uur lang. En dat ik het uiteindelijk had kunnen uitleggen.

Maar het was in de tien seconden geklaard. Ja, en u wil natuurlijk niet zeggen wat je wil gaan doen, maar is het eigenlijk al bedoeld? Dat moet in jouw hoofd al aan het aan het werk zijn? Ja, en zie je dan niet op tegen dat laatste seizoen van normaal niet? Nee, het is juist wel iets van bevrijdend. Omdat we misschien nu wel wat spannende keuzes durven te maken in de wetenschap dat het zoals Will daardoor ook zeer goed zit.

Hebben wij niet zeggen dat dit zeer goed werkt. Dat klinkt heel negatief, maar die hadden ook een soort vrijheid ongewoon gekke keuzes te maken. Zo precies dat soort dingen. Ik weet niet of dat zo is.

Misschien maakt weergalmen allemaal heel klassieke uitzendingen tot de laatste snik, maar je voelt eerder vrijheid dan dat je denkt van al God. Moeten we er nog?

Hoeveel maak je er elf Elvis in dit seizoen? 10 en dan moet je nog even kijken wat moet verder gaan. En weer vol. Zal geen zwaarte over. Nee, helemaal niet. Ik heb juist heel veel zin om weer te gaan maken. En zeker omdat dit ook de laatste afleveringen zijn die je nog meer moet koesteren. Ja, het is niet dat je alweer eentje en komenden hierna nog 1.007 aan goede doelen. Marente en nog negen zijn van. Denk jij nog vaak aan vroeger eigenlijk?

En aan welk vroeger toen je kind was? Steeds minder denk ik er zijn van die beelden in mijn hoofd waarvan ik niet weet of het beelden zijn die die zijn gevormd doordat ik me zijn blijf herschrijven op schrijven. Of dat daadwerkelijk pure beelden zijn die door zijn voorbeeld een scène die vrij uitgebreid beschreven acht achter op het nummer zit, je bij de fiets van je moeder zat en het stoeltje eraf klapte. En zo hard hadden ze het vlaggetje aan. Die fietsen hing ondersteboven.

Dat herinner je dat. Dat is omdat dat. Ik heb het ook niet bevestigd gekregen van anderen. Is niet zoiets van jou, vertelde de 30 jarige weer.

Onbewust hoorden in een hoekje van zijn fiets, want ik vroeg het aan mijn tante, aan mijn vader. Die wisten het allemaal niet meer, maar ik herinner mij echt. Dus ja, dan moet het wel. Een echte herinnering. En. Het was een heel klein ding waarmee ik ik. Ik zat achter de fiets en mijn moeder was altijd aan het zingen en fluiten op de fiets. Ik had dan een beetje mee en op een gegeven moment ging over hun drempel onder kregen nieuwe drempels in het dorp waar de dorpskern heyning.

En toen klapte ik achterover. De heren achter tegen het spatbord. Ik gillend. Mijn moeder dacht alleen maar dat ik gewoon jengelen was en geen zin meer had in een fietstocht. En zij zei we zijn er bijna en nog meters heeft doorgevoerd met een kindje in het achterhoofd waarbij je niet weet of het kon.

Nog twee minuten is geweest, maar het voelde als een eeuwigheid eeuwigheid. Achter op de fiets hangend kunnen we ook precies waar het was en dat je moeder huilde en dat ze INRA toen ze erachter kwam huilde. Niet zozeer omdat ik daarheen, maar omdat ze zich realiseerde dat ze niet door doorheeft gehad, zei ze. Ze riep iets van hoe heb ik dit niet kunnen zien?

Ik hoor nu dat het een heel symbolisch verhaal is dat hem niet gerealiseerd. Toen ik het las. Wacht even een moeilijk verhaal dat je achterop bij je moeder zit en dat van het ene moment op het ander door een drempel. Je leven leef je door je wereld. Letterlijk ondersteboven. Euh. Komt, komt en het verdriet en de paniek die daarbij horen. En je moeder die dan zegt. Euh ja, hoe heeft dit kunnen gebeuren? Mooi Codreanu ook.

Ik bedoel, zo heb ik het bedoeld. Maar ja, dan schuilt er toch een kunstenaar in jou die niet anders analyseer? Dit is nou typisch het verhaal. Weet je wat je eigenlijk argeloos hebt opgeschreven en wat een wat een diepere, diepere betekenis.

Ik weet niet of die betekenis heeft nl heeft. Maar ja, dat is natuurlijk meer dan dat. Dat is natuurlijk het fantastische van kunstenaar Arjen dat het is. Het is je kwakt als verf op een op een op een doek.

En als je dat als je een goeie schilder met een. Wat betekent het iets?

En zou je daar dan later als koeien schilderen? Of als schrijver dan ook moeten bespiegelingen gaan erkennen dat er een betekenis in heeft gezeten? Nee, nee, je moet het wonder erkennen.

Dat vind ik dus. Dat vind ik dus het hele mooie en het mystieke van kunst. Dat het dat het dat als je weet ik veel. Wat als je, als je de tweede stem van Paul McCartney in Monis Sleeping hoort, op een gegeven moment op de trompet en voor Noomen of de trompet in Forno na goed bij Debitel zit, is het werk helemaal.

Het is voor.

Hoe heet ie ook alweer die producer van de Beastie Boys? Johnny, Johnny Kraaijkamp, Rick Rubin?

Zijn The Beatles voor hem zijn het bewijs van het geld. Zij zijn voor hem een bewijs van het bestaan. Dat is erg, want het is niet het is. Het is niet mal, het transcend everything, zegt hij. Het overstijgt alles, dus bij de bidder zijn er miljoen van dat soort momenten. Maar goed, dat is wat ik wil zeggen, is dat het dat een muziek is en dat er zo'n moment is van absolute schoonheid. En het is met geen woord te vatten wat het betekent of wat het is, of hoe het.

Hoe het ook zal weer een of andere formule zijn waardoor het zo mooi is in je hersenen, maar dat is. Dat is net zoiets als met zo'n verhaal over je moeder en dat je dat schrijf je argeloos op. Is je onderbewuste bezig geweest, had het eigenlijk een diepere betekenis heeft? Is het gewoon toeval van het feit dat het staat en dat het leven daarna zo gelopen is? Het maakt niet uit, maar je kan evengoed de schoonheid erkennen. Het leven?

Ach, het is toch iets fantastisch en ingewikkeld en daarom ook weer fantastisch zei dat het niet ingewikkeld was door saaie dan zou zijn.

Ja, het is fantastisch en ingewikkeld.

Wat was je moeder voor iemand? Zij redde. Dat is heel moeilijk, omdat ik natuurlijk alleen maar een kind visie heb op mijn moeder. Ze kan nu tegenover mijn vader kan ik zeggen dat Elza een lieve vader, maar ook een verstrooide professor. Weet je wat ik heb? Allemaal volwassen ideeën over mijn vader, maar over mijn moeder. Je bent. Een jongetje, hij is je hele wereld en zorgzaam en lief en beschermend en ze snapt me ook dat we vaak het idee dat niemand snapte, maar hij wel een.

Niets namaak had het in vertrouwen dat ze zich één keer voelden, zich niet wassen door chagrijnig uit, meldde zich af voor de werk en toen deze alsof ze ziek was, had ze de hand op de hoorn en zei Zeg maar, je gaat mama nu horen liegen. En toen dan ook belde ze op, zei ze. Ik ben verkouden, ik kan niet komen en ze dit niet goed maar moest. En dus ik was het ook zo.

Ik zat in haar universum piraat plichtige. Als ik als mijn vader niet wilde dat wij dropjes in de auto dan. Toch doen en geldt dat voortaan. Het zijn onschuldige herinneringen die iedereen wel heeft, maar wat zijn jouw herinneringen toevallig van jouw moeder?

Ja en lief en slim en je moeder en mijn moeder. Hard is het leven hard en mooi en je komt er nooit meer vanaf. Ik zag vorig jaar een keer of twee geleden een documentaire van Eddie Izzard. Die was toen 58 64. Regnum verschil, maar soit. En die zijn moeder overleed toen hij acht was en is tot huilend in de camera zeggen dit alles. Alles wat ik doe doe ik om mijn moeder terug te krijgen. Dat Jezus ziek was, nog nog dertigjaar.

Dit gaat nooit weg. Maar dat is niet alles zoals je motor. Ook. Zeker waarbij ik het helemaal niet wil. Wil nu wil neerzetten als iets waar je, waar je ook maar iets aan hebt hoor. Wat ook nog nut heeft. Maar het is is hoe je gemaakt wordt en waar het meedoen.

Maar voelt dat maar toen hij dat zei? Arjan van alles wat ik doe, doe ik om mijn moeder terug te krijgen. Begreep begreep je dat?

Ja, dat kwam er misschien ook, die panische ambitie. Het kwam en kwam 1 op 1 binnen. Ik snapte dat meteen. Ja, het is niet alleen. Probeer zoveel mogelijk gedaan te krijgen binnen de tijd die je mogelijkerwijs draait bij het bed, maar het is ook de hele tijd doen in de hoop dat er dat het universum iets teruggeeft.

Chase zit ergens aan de andere kant van een van een kloof en je kan blijven zitten aan jouw kant. Of je kan met alles wat je hebt en kan, een brug probeerde te bouwen en je had die kan niet bereiken. Nee, tenzij je zelf doodgaat en gelooft dat je dan herenigd wordt. Het zijn statische dat drie rijken door die mist jouw hand laten doen. Nooit nooit stilzitten en voor je uitkijken? Zeker niet. Dan wordt het zeker geen brug naar.

Wat valt er nog te veel succes met de eerste uitzege van Zondag met Lubach?

Hoeveel belang zijn we eigenlijk beter? Een uur 16 minuten? Er valt best wel mee, toch? Hoe lang zit jij doorgaat met mensen te praten?

Het monument van uur 17 minuten. Wat grappig is dat in het begin van die podcast voor een uur natuurlijk. Misschien komt die ook nu bij mensen thuis en dan nog wat. Bij het lopen kwam steeds een kwartier. Bij podcasts die je leuk vindt en interessant vind is dat nooit zo lang die ik bijna altijd als ik echt.

Ik weet niet of mensen jou en mij leuk vinden om te horen praten, maar stel dat je dat leuk vindt. Dan denk je liever dat er verloren is. Maar ja, ik vind dat het nu wel weer een soort punt hebben benoemd. We gaan het aan intensiteit gaan we niet meer winnen. En om nu over koetjes en kalfjes te gaan praten loopt ook niet alles. Doen we het over een paar jaar nog een keer kijken of ik mailde of je dan een soort spirituele boer werd geboren?

Daar ben ik er mee. Maar ik ben niet bang voor me. Dat zou me niks verbazen. Ik dank je wel. Na.

Dit was met Groenteman in nieuwe normaal met Arjen Lubach. Mijn naam is Gijs Groenteman. Maakt deze podcast samen met Daan Hofstee. U kunt alle afleveringen luister via de podcast apps. U kunt ons volgen via Instagram en u kunt dus een mailtje sturen.

Podcasts, het Volkskrant.nl en geef ons lekker veel sterretjes. Ik lees de Volkskrant dat kennis van zaken bij mijn geruststelt daardoor sterker in mijn schoenen staan. Eigenlijk zou iedereen de Volkskrant moeten lezen.

Gun jezelf ook de Volkskrant. Ga meteen naar Volkskrant.nl slagzinnen en leest de krant tot acht weken voor. Maar vier euro stopt vanzelf volgens de actie Voorwaarden.